OGÓLNOPOLSKI DZIEŃ WALKI Z DEPRESJĄ

Depresja to epidemia XXI wieku.

Według badań 2% dzieci może cierpieć na tę chorobę, nawet co trzeci nastolatek może mieć depresję, mieć za sobą epizod depresyj-ny lub zachorować na depresję. Depresję diagnozuje się u coraz młodszych dzieci – dwulatków i młodszych dzieci. Im młodsze dzieci, tym większa trudność zdiagnozowania – dzieci nie potrafią nazywać trudnych emocji, nie komunikują ich rodzicom. Nieleczona depresja może być tragiczna w skutkach! W skrajnych przypadkach może prowadzić do samobójstwa. Dlatego tak ważna jest świadomość rodziców. Tylko oni mogą szybko i odpowiednio zareagować.Dużo mówi się ostatnio w przestrzeni publicznej o de-presji. Częściej o depresji osób dorosłych, rzadziej o tej, która dotyka dzieci i młodzież. Depresja dziecięca i młodzieńcza jest trudniejsza do rozpoznania, często niediagnozowana lub diagnozowana zbyt późno. Szacuje się, iż wiele przypadków wymyka się oficjalnym statystykom. Młodsze dzieci nie komunikują swoich problemów – nie potrafią wyrażać trudnych emocji. Starsze natomiast przestają ufać dorosłym, izolują się od nauczycieli, rodzi-ców, a nawet dotychczasowych przyjaciół, zamykają się w swoim świecie albo szukają pomocy, serfując w internecie, co może być „śmiertelnie” niebezpieczne. Ze względu na niespecyficzne objawy depresji u dzieci i młodszych nastolatków, zaniepokoić rodziców i nauczycieli powinna 

zmiana zachowania dziecka – np. dziecko, które chętnie chodziło do szkoły, teraz reaguje płaczem, ucieka z lekcji lub jest rozdrażnione, agresywne, łatwo wpada w złość.

OBJAWY SPECYFICZNE DEPRESJI:

- smutek, przygnębienie, płaczliwość,brak koncentracji, gorsze oceny w szkole, niechęć do podejmowania zadań, które nie sprawiały dotychczas trudności, zapominanie, ospałość, apatia, zobojętnienie na świat zewnętrzny (nic mi się nie chce, jest mi wszystko jedno, to jest bez sensu),wycofywanie się z aktywności, które dziecko dotychczas lubiło,odsuwanie się od ludzi – zarówno rówieśników, jak i dorosłych,kłopoty ze snem (bezsenność, koszmary senne, budzenie się w nocy lub nadmierna senność),niskie poczucie własnej wartości (jestem beznadziejny, głupi, nic mi nie wychodzi, nikt mnie nie lubi itp.).

OBJAWY DEPRESJI CHARAKTERYSTYCZNE DLA DZIECI:

- dolegliwości somatyczne trudne do zdiagnozowania medycznie (bóle brzucha, mdłości, bóle głowy, omdlenia, nagła gorączka itp.),wybuchy agresji (wobec siebie, dorosłych lub rówieśników), wrogość (nienawidzę was, jesteście beznadziejni), trudne do opanowania napady złości (np. przed porannym wyjściem do szkoły, przy prośbie o wykonanie jakiejś czynności),postawa buntownicza, negacja wartości, relacji,kłopoty z jedzeniem (dziecko je mało lub napadowo objada się np. słodyczami),nagłe zmiany nastroju (od radości do smutku) lub zachowania (od dużej aktywności ruchowej i pobudzenia do ospałości),lęk i niepokój, który może powodować wycofa-nie, a nawet niemożność wyjścia z pokoju czy domu albo być rozładowany przez nadaktywność (dziecko skubie coś nerwowo, wierci się na krześle itp.),„zapadanie się” w jakieś czynności np. spędza-nie czasu przed komputerem (który staje się „jedynym przyjacielem”) lub telewizją – ma się wrażenie, że kiedy dziecko wykonuje tę czynność, nie ma z nim kontaktu, robi to automatycznie, kłopoty w szkole (dziecko gorzej się uczy, traci motywację, jest niegrzeczne lub izoluje się, odmawia wykonywania zadań, „zasypia na lekcjach”).

GDY MOJE DZIECKO MA DEPRESJĘ. JAK MU POMÓC?

• NIE KRYTYKUJ!
  
• NIE GRÓŹ!NIE UDAWAJ, ŻE NIE MA PROBLEMU!
  
• WSPIERAJ!
  
• PRZYTULAJ!
  
• NIE KARZ ZA ZACHOWANIA, KTÓRE SĄ WYNIKIEM CHOROBY, A NIE ZŁEJ WOLI!
  
• STARAJ SIĘ BYĆ CIERPLIWY!
  
• BĄDŹ! SPĘDZAJ TAK DUŻO CZASU Z DZIECKIEM, JAK TO MOŻLIWE!
  
• WSŁUCHAJ SIĘ W DZIECKO!
  
• PROPONUJ AKTYWNOŚCI NA MIARĘ MOŻLIWOŚCI DZIECKA W STANIE CHOROBY, NIE ZMUSZAJ DO AKTYWNOŚCI, KTÓRE SĄ ZBYT TRUDNE
  
• STARAJ SIĘ SPRAWIAĆ DZIECKU MAŁE PRZYJEMNOŚCINIE DOKŁADAJ DZIECKU DODATKOWYCH OBOWIĄZKÓW!
  
• ZRÓB COŚ DLA SIEBIE! ZADBAJ O SIEBIE!. JEŚLI DZIECKO MA DEPRESJĘ, CAŁA RODZI-NA POTRZEBUJE WSPARCIANIE OBWINIAJ SIĘ. DEPRESJA JEST CHOROBĄ, KTÓRA MOŻE SPAŚĆ NA KAŻDEGO
  
• NIE UKRYWAJ NIC PRZED SPECJALISTĄ (WSZYSTKO MOŻE BYĆ WAŻNE)
  
• ZMIEŃ DIETĘ DZIECKA – MUSZĄ SIĘ W NIEJ ZNALEŹĆ PRODUKTY ZAWIERAJĄCE WITA-MINY Z GRUPY B, MAGNEZ, KWASY OME-GA 3, WITAMINĘ D (m.in. orzechy, gorzka czekolada, produkty wielozbożowe z pełnego przemiału, oleje tłoczone na zimno, owoce, warzywa, ryby)
  
• OD CZASU DO CZASU POZWÓL DZIECKU ZJEŚĆ TO, CO NAPRAWDĘ LUBI...
• NIE WSTYDŹ SIĘ, DEPRESJA TO CHOROBA, SZUKAJ POMOCY WSPARCIA!
  
• PAMIĘTAJ, NIKT CIĘ NIE OCENI!

(źródło: Ulotka dla rodziców ZTU - DEPRESJA)

W razie pytań mogą się do Państwa zwrócić do pedagoga szkolnego lub psychologa szkolnego.

Telefony i  adresy Poradni Zdrowia Psychicznego 

dla dzieci i młodzieży

POWIATOWA PORADNIA PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNA W BIAŁEJ PODLASKIEJ

ul. WARSZAWSKA 12C

21-500 BIAŁA PODLASKA

TEL/FAX 83 343 31 23

e-mail:  poradniapedagog@interia.pl

www.powiatowa-poradniabp.pl

Antydepresyjny Telefon Zaufania Fundacji Itaka – 22 484 88 01

• Wtorki14:00 – 19:00  Czwartki 15:00 – 20:00   Piątki 10:00 – 15:00

Telefon Centrum Wsparcia Fundacji ITAKA  dla osób w stanie kryzysu psychicznego  – 800 70 2222

Jeśli doświadczasz kryzysu psychicznego lub zauważasz go u bliskiej osoby, możesz przez całą dobę zadzwonić na bezpłatny telefon do Centrum Wsparcia prowadzonego przez Fundację ITAKA. Pod tym numerem przez całą dobę dyżurują specjaliści: psychologowie, psychoterapeuci, psychiatrzy. ( UWAGA! aktualny do 31.12.2020 r)

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę

• Tel. 116 111  (czynny całą dobę)
• strona WWW

Telefon dla rodziców i profesjonalistów w sprawie bezpieczeństwa dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę

• Tel.800 100 100 (czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00-15:00. Rozkład dyżurów na stronie internetowej: https://800100100.pl)

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka:

• Tel.: 800 121 212 (czynny całą dobę)

(źródło: men.gov.pl)

Więcej informacji na temat depresji  wśród młodzieży znajdziecie  Państwo na stronie

https://wyleczdepresje.pl/depresja-mlodziencza/

---

Drodzy Rodzice i Uczniowie

                   

Więcej informacji możecie państwo znaleźć na stronie https://pandemiaprzemocy.fdds.pl/ Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę prowadzi kampanię „Pandemia przemocy”, która chce zwrócić uwagę społeczeństwa na ten problem i zachęcić do reagowania             i pomocy dzieciom, które tego potrzebują.

Zapraszam do obejrzenia prezentacji - "Techniki i style uczenia się"


Jak skutecznie się uczyć

---

Moi drodzy
24 czerwca obchodzimy "Dzień Przytulani"
znany też jako „Free Hugs”
to święto, które wymaga jedynie odrobinkę zaangażowania. 

Przytulanie to świetny sposób, by okazać drugiemu człowiekowi sympatię, miłość albo podarować trochę ciepła. 

Pamiętajmy o tym nie tylko 24 czerwca :)

---

TELEFON ZAUFANIA
-  GDY POTRZEBUJESZ POMOCY LUB ROZMOWY  

Czasami w naszym życiu pojawiają się trudności z którymi nie potrafimy sobie poradzić. Jeżeli, ktoś z Waszych bliskich, znajomych lub rówieśników doświadczył przemocy lub potrzebuje porozmawiać możecie każdego dnia 24 godziny na dobę zadzwonić pod bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111. Gdzie pod telefonem czekają na Was specjaliści, którzy służą wsparciem i pomocą.

---

APLIKACJA - "Twój Parasol"

to aplikacja mobilna dzięki której osoby narażone na sytuacje związane z przemocą w rodzinie mogą uzyskać wsparcie i informacje. Poza materiałami edukacyjnymi aplikacja umożliwia dostęp do bazy organizacji oferujących wsparcie.

Dodatkowo można zwrócić się o pomoc do

Wojewódzkiego Ośrodka Pomocy Rodzinie ?Sens”

 21-543 Konstantynów
ul. Piłsudskiego 27
tel. (083) 345-33-55

Placówka udziela pomocy dzieciom – ofiarom przemocy fizycznej, przemocy psychicznej, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania, zajmuje się problemem uzależnienia od alkoholu, narkotyków, komputera/Internetu.

Dostępne formy pomocy dziecku i rodzinie:

* konsultacja psychologiczna,

* diagnoza psychologiczna,

* terapia indywidualna dzieci,

* terapia grupowa dzieci,

* grupa socjoterapeutyczna,

* terapia indywidualna dorosłych,

* terapia grupowa dorosłych,

* pomoc prawna.

• Jak zmotywować dziecko do nauki?
• Jak pracować z dzieckiem?
• Jak ułatwić start przyszłemu przedszkolakowi?
• Gdy nasze dziecko idzie do szkoły?
• Jak zachęcić dziecko do czytania?
• Wielka moc bajek.
• Skąd bierze się nadpobudliwość?
• Dzieci w rodzinie z problemem alkoholowym.
• Pedofilia w sieci - zagrożenia
• Wpływ telewizji na rozwój dziecka.
• Wychowanie dziecka- Kij czy marchewka. Dylematy rodziców.

Godność, to nienaruszalne prawo każdego człowieka bez względu na pochodzenie, pozycje społeczne, stan zdrowia. Godnie żyć, to funkcjonować w społeczeństwie na równych zasadach.

Ten dzień ma na celu zwrócenie uwagi społeczeństwa na wyzwania, przed którymi stają na co dzień osoby z niepełosprawnością.

---

 Można się ze mną kontaktować za pomocą poczty elektronicznej:pedagog.solarska@wp.pl

2 KWIETNIA

ŚWIATOWY DZIEŃ ŚWIADOMOŚCI AUTYZMU

          BĄDŹ NA NIEBIESKO

      


Przesyłam dodatkowo dla chętnych:

Jeżeli ktoś ma ochotę proszę wysyłać zdjęcia na adres pedagog.solarska@wp.pl

Dla osób, które wyślą wykonaną kolorowankę będą dyplomy za udział

W ŚWIATOWYM DNIU ŚWIADOMOŚCI AUTYZMU

JAK ROZMAWIAĆ Z DZIEĆMI O KORONAWIERUSIE?

Rozwijanie motywacji u dziecka do nauki w szkole i warunkach domowych?    

Motywacja co to takiego? Można ją jednak określić jako impuls, przypływ energii i chęci do działania. Stanowi napęd do osiągania zaplanowanych celów. Takim celem, w przypadku uczniów, jest między innymi zdobywanie wiedzy, rozwój zainteresowań, umiejętności, planowanie dalszej ścieżki kariery.

W literaturze psychologicznej znajdziemy podział na motywację wewnętrzną i zewnętrzną. Każda z nich opiera się na innych narzędziach motywowania, niosą ze sobą też różnorodne konsekwencje.

MOTYWACJA W PROCESIE UCZENIA  SIĘ

Doradztwo zawodowe

Pliki do pobrania

Prawa Dziecka

Depresja - jak pomóc dziecku?

Współpraca w grupie

      Trudną umiejętnością jest opowiadanie o sobie. Uczniowie na początku zajęć mieli opowiedzieć grupie o swoich mocnych i słabych stronach aby wiedzieć jak najlepiej ze sobą współpracować.

      Współpraca w grupie niejednokrotnie wiąże się z współpracą różnych osób, które w odmienny sposób reagują na zadanie w ciężkich warunkach. Część może palić się do wykonywania zadań natychmiast po ich rozdzieleniu, aby jak najszybciej mieć to za sobą. Część, która lubi działać na sam koniec, w momencie pozytywnego stresu, będzie odwlekała wykonanie zadania. Ci, którzy nie odnajdują się pod presją, będą męczyli się aby wykonać zadanie, natomiast czyjeś niewykonane zadanie blokuje pracę kogoś innego i konflikt gotowy. Umiejętność współpracy jest bardzo ważnym czynnikiem działania w grupie aby stworzyć pozytywne relacje.

Zajęcia o agresji i przemocy

      Zajęcia zostały przeprowadzone z uczniami klas V, VI i VIII.  Celem zajęć było uświadomienie sobie różnic między złością, agresją i_przemocą oraz poznanie form przemocy. Uczniowie mieli potrafić wskazać różnice między przemocą fizyczną  a psychiczną.

Masz problem i nie wiesz, jak go rozwiązać?

Zwróć się do pedagoga szkolnego jeżeli:

• Chciałbyś z kimś porozmawiać
• Nie wiesz jak efektywnie się uczyć
• Nie umiesz się skoncentrować na lekcji
• Masz problemy emocjonalne
• Inni ludzie wciąż narzekają na Twoje zachowanie
• Masz ciekawe pomysły, z którymi chcesz się podzielić
• Chciałbyś pomóc innym, ale nie wiesz w jaki sposób
• Chcesz po prostu podzielić się swoją radością i sukcesami

Dlaczego w szkole potrzebny jest pedagog?

    We współczesnym świecie coraz więcej uczniów ma różne problemy emocjonalne i zaburzenia zachowania. Dzieci nie potrafią same sobie poradzić z negatywnymi emocjami i stają się bardziej agresywne albo wycofane w kontaktach społecznych, co efekcie może doprowadzić do różnych form niedostosowania społecznego oraz licznych, poważnych problemów emocjonalnych. Pedagog powinien być rzecznikiem praw ucznia oraz koordynatorem wszystkich działań podejmowanych w celu niesienia pomocy uczniowi. Pedagog jest specjalistą w dziedzinie wychowania. Potrafi nawiązać właściwy kontakt z ludźmi, a także rozpoznać i zdiagnozować sytuacje problemowe. Posiada on wiedzę oraz umiejętność prowadzenia terapii, sztuki mediacji, do rozpoznawania i diagnozowania różnorodnych sytuacji problemowych, do organizowania i prowadzenia różnych form zajęć indywidualnych i grupowych (warsztatów, pogadanek, prelekcji, szkoleń dla nauczycieli, pedagogizacji dla rodziców, do tworzenia programów terapeutycznych, profilaktycznych i innych). 

    Pedagog ma obowiązek współpracy z różnymi instytucjami publicznymi pomagającymi dziecku i rodzinie. 

Należą do nich:

• Ośrodek Pomocy Społecznej,
• Sąd Rejonowy (Wydział Rodzinny i Nieletnich),
• Powiatowa Poradnia Psychologiczno–Pedagogiczna oraz inne instytucje.

    Pedagog służy swoją pomocą dorosłym opiekunom dzieci, którzy nie potrafią poradzić sobie z problemami wychowawczymi w  domu. Nie należy wstydzić się korzystać z pomocy pedagoga. Ważne jest przecież dobro dziecka. Dbajmy razem o prawidłowy rozwój psychofizyczny i społeczny naszych dzieci, a będą one szczęśliwe. Zapewnijmy im poczucie  bezpieczeństwa i możliwość optymalnego rozwoju przez naukę, zabawę oraz realizację ich marzeń. Wspólnie wzmacniajmy ich poczucie własnej wartości, a będziemy spokojni o ich przyszłość oraz dumni z ich efektów w nauce.

 Janusz Korczak powiedział: 

"Umysł dziecka – las, którego wierzchołki lekko się poruszają, gałęzie splatają, liście drżąc dotykają"

PORADY  DLA RODZICÓW  DZIECI  Z TRUDNOŚCIAMI W  NAUCE

Przyczyny niepowodzeń szkolnych uczniów są złożone i wielorakie.

Mogą  tkwić  np. :  

• w postępowaniu  samego  ucznia, 
• jego  motywach i przejawach,
• jak również   w niedociągnięciach w pracy  dydaktyczno – wychowawczej. 

Przyczyny  te  mogą  się  także  odnosić  do czynników od  ucznia  niezależnych np.:

• zaniedbania  środowiskowe,
• złe  warunki bytowo – kulturowe  w  domu,
• długotrwała  choroba, 
• niekorzystna atmosfera  panująca  w  rodzinie. 

Istotną  przyczyną  niepowodzeń szkolnych jest  również  nieharmonijny rozwój  psychofizyczny dziecka, czyli rozwój  jest  prawidłowy  lecz  nie  przebiega  równomiernie we wszystkich  funkcjach. 

W  przypadku stwierdzenia  słabej  sprawności umysłowej  tworzy się wówczas przejaw rozbieżności między wymaganiami szkoły a wynikami nauczania  uzyskiwanymi  przez  poszczególnych uczniów.

Należy skorzystać  w  tym  przypadku  z  pomocy  pedagoga lub psychologa w szkole, a przede wszystkim poddać dziecko badaniom psychologiczno - pedagogicznym. 

Badania  diagnostyczne  prowadzi  się na terenie powiatowej poradni psychologiczno –  pedagogicznej (Biała Podlaska ul. Warszawska 12C,  tel.83 343 31 23; e-mail: poradniapedagog@interia.pl; www.powiatowa-poradniabp.pl) , gdzie  rodzice  mogą  się  zgłaszać  bez  skierowania. Każde przedszkole i każda  szkoła  są  związane  z  tego  typu  placówką.  Badania  są bezpłatne, odbywają się  tylko za zgodą rodziców /prawnych opiekunów dziecka/.   Po  badaniu rodzice  mogą otrzymać pisemną  opinię  bądź  informację  albo  instruktaż ,czy poradę  od specjalisty.  

Dokumentem, który pomoże dziecku w funkcjonowaniu  szkolnym jest opinia  poradni   PPPP.   Zawiera ona  opis  słabych i  mocnych   stron funkcjonowania dziecka, a więc wskazuje,  jakie  funkcje  rozwijają się z opóźnieniem, co jest przyczyną trudności, a na jakich funkcjach można oprzeć  się  w  pracy bieżącej  i na  terapii. Ponadto  znajdują  się  tam wskazania i zalecenia, jaką  pomoc dziecko powinnootrzymać w szkole i w domu.   Uczniom  z  trudnościami  w  nauce   potrzebna  jest  pomoc nauczycieli  uczących jak i codzienne wsparcie ze strony najbliższych.  Jeśli  problemy  dziecka będą  zauważone  wcześnie i  zaległości  nie będą  duże  to  pomoc będzie  skuteczna.

W celu przezwyciężenia trudności w nauce w szkołach prowadzone są dla  uczniów  potrzebujących zajęcia  dydaktyczno  –  wyrównawcze oraz  korekcyjno – kompensacyjne. 

Dziecko  wówczas  pracuje  ze  specjalistą, a  praca  musi  być  dostosowana  do  jego możliwości rozwojowych  oraz  potrzeb  psychofizycznych.

Zbyt  późno  wykryte  u  ucznia  zaburzenia  rozwojowe  oraz  wszelkie zaniedbania  mogą  doprowadzić do  nagromadzenia  się  braków w  wiadomościach  szkolnych  oraz  zaburzeń  rozwoju  osobowości.

Często  najtrudniejsze   dla  rodziców  jest  zaakceptowanie  faktu, że  dziecko ma  trudności  w  nauce. Uczeń, który  nie jest  w  stanie zaspokoić ambicji rodziców, znajduje się  w wyjątkowo trudnej sytuacji. Bardzo  często  rodzice  krytykują  wtedy swoje  dziecko,  porównują z  innymi, a ono czuje wówczas, że zawiodło  oczekiwania  rodziców. Rodzice  powinni  wiedzieć, że  podstawowym  warunkiem skutecznej  pomocy  dziecku  są  komunikaty,  że  jest  ono kochane  i  akceptowane  pomimo jego  trudności.

Jak   pomagać   dziecku,  które   ma   trudności   w   nauce?

1. Należy jak  najwcześniej poinformować wychowawcę klasy o  trudnościach dziecka; omówić  jego problem  oraz poprosić  o  współpracę, poradę, instrukcje do  pracy  z dzieckiem  w domu.

2.  Trzeba interesować się  postępami dziecka; rodzice  powinni  systematycznie uczęszczać na zebrania  klasowe i wykazywać zainteresowanie  problemami dziecka.

3. Ważne jest również odpowiednie zachowanie rodzica po przyjściu z  wywiadówki, należy powstrzymać negatywne emocje. Najlepiej dać  sobie  czas na wyciszenie, by później podczas rozmowy z  dzieckiem  przekazać  mu  pozytywne  informacje  o  nim,  jak i  negatywne, gdy pojawią się  problemy  wspólnie  ustalić  ich rozwiązanie.

4.  Bardzo  istotna   jest  pomoc  dziecku w odrabianiu  lekcji  – Rodzicu !   Wspieraj, ale  nie wyręczaj! Dziecko z ,,trudnościami w nauce ” winno wykonywać więcej ćwiczeń  utrwalających materiał  szkolny. Warto  też  w domu wspólnie  powtarzać  materiał  z  lekcji, aby  nie  dopuścić  do nagromadzenia  się  wielu zaległości, które  w  konsekwencji  mogą  doprowadzić  do  tego, że  dziecko nie będzie  w  stanie  sprostać  wymaganiom  szkolnym.

5. Pomagając  dziecku  w  odrabianiu zadań  domowych  nie  należy  go  wyręczać, lecz  wdrażać do samodzielnej pracy. W  razie  zauważenia  trudności  trzeba  pomóc  dziecku  w  taki  sposób, aby nie  czuło  własnej  nieudolności. Pracy  z  dzieckiem  w  domu  powinien podjąć  się  rodzic  bardziej opanowany,  spokojniejszy, bardziej  tolerancyjny  na  niepowodzenia  dziecka czyli  nie  ten kto  jest ,,mądrzejszy”, ale  ten, kto  ma  najwięcej  cierpliwości. Rodzic  powinien  dopilnować, aby  dziecko miało zawsze  odrobioną  pracę  domową, spakowany  plecak, niezbędne  przybory  do  szkoły na następny dzień, itp.             

6.  Nie  należy przeceniać znaczenia oceny. Oceny  otrzymane  w  szkole  decydują  o  tym  czy dziecko jest radosne,  smutne,  akceptowane  czy  odrzucone. Istotne  jest, aby rodzic  doceniał  zawsze pracę  dziecka, jego  zaangażowanie  w  pracę, chwalił  nawet  za  najmniejsze  osiągnięcia. Dziecko będzie wtedy zadowolone i zmobilizowane do dalszego wysiłku.  Rodzic  nie powinien  porównywać ocen  swojego  dziecka  z  ocenami  rówieśników  czy  rodzeństwa.

7. Rodzic  powinien  motywować dziecko do nauki. Motywacja  jest  siłą do nauki, a  skutecznym środkiem  jest np. drobna nagroda, uznanie rodziców.  Jeśli  rodzic  będzie interesować się tym, co dziecko robiło w szkole, przeglądać na  bieżąco  zeszyty dziecka, czytać  wspólnie  notatki  z  zajęć, chwalić dziecko  gdy wykona  ćwiczenie  poprawnie –  wtedy  dziecko  będzie  czuło  satysfakcję z własnych  osiągnięć  i  chętniej  będzie  się  uczyło. Dziecko  powinno wiedzieć, że  rodzice  są  po jego  stronie  i  może zawsze na nich liczyć.  Ważne  jest  zapewnienie  atmosfery  zrozumienia, akceptacji i  życzliwości.

8. Istotne  w  postępowaniu  rodzica  jest  budowanie  w  dziecku  poczucia  jego  własnej wartości. Dziecko  będzie  pozytywnie  myślało o sobie, gdy będzie miało  poczucie  własnej  wartości. Znaczną  rolę w budowaniu poczucia wartości dziecka ma  wychowanie. Dziecko  tworzy wiedzę  o sobie  na  podstawie usłyszanych  informacji, od najmłodszych  lat  myśli  o  sobie, analizuje  co  mówi o nim otoczenie.  Z uwagi  na to  istotna  jest  pozytywna  komunikacja,  wzmacnianie,  pochwały  w odniesieniu  do  realnych sytuacji  i  zachowań  dziecka

10.  Opracowanie  planu  dnia  i  organizacja  czasu wolnego. Dziecku  należy w  ciągu  dnia wyznaczyć  czas na  naukę  oraz  czas  wolny  od  zajęć.  Bez  pomocy  rodziców  we  właściwym zaplanowaniu i  zorganizowaniu dnia, dziecko  zwłaszcza  małe, szybko  się  zniechęci, gdyż  nie poradzi  sobie  z  organizacją czasu.  Odpowiednią ilość czasu należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę. Konieczne jest zadbanie  także  o  odpoczynek.   Najlepszą  formą  spędzenia  wolnego  czasu jest  aktywność  fizyczna   – np. :  zabawa  na  świeżym  powietrzu, jazda  na  rowerze; ma  to bardzo duże  znaczenie  dla  prawidłowego rozwoju dziecka. Ważne jest również wspólne spędzanie czasu wolnego np. :  rodzinne  spacery, wspólne  wyjście  na  lody,  wycieczki,  gry stolikowe,  rozmowy.

11.Ograniczenie sytuacji, które  mogą  działać  na  dziecko rozpraszająco. Gdy dziecko ma problemy z  koncentracją uwagi, należy  ograniczyć mu podczas pracy wszelkie  bodźce, które by mu przeszkadzały (głośna muzyka, odgłosy  z  innych pomieszczeń, rozmowy telefoniczne , itp.). Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę. Obserwując u dziecka podczas ćwiczeń spadek zainteresowania, rozprężenie  uwagi, należy  przerwać ćwiczenia i zorganizować mu np.: zabawę słowną w dokończenie wyrazów, kto powie  więcej wyrazów na  daną  literę, kilka ćwiczeń ruchowych, czy chwilę rozmowy przy  herbatce  i  ciastku, itp.

Aby pomóc dziecku w nauce, należy przestrzegać ważnych zasad:

 1. Należy od początku przyzwyczaić dziecko do wykonywania  zadań domowych o  tym  samym czasie – Rodzic winien być  konsekwentny  w  przestrzeganiu przyjętej  zasady.

2. Wykonywanie  zadań  powinno  odbywać się  stale  w  tym  samym  miejscu (najlepiej, jeśli będzie to własny  pokój i  własne  biurko), w  ciszy,  spokoju oraz  odpowiednim  oświetleniu.

3. Przed  przystąpieniem  do  odrabiania  lekcji  dziecko  powinno  przygotować sobie  potrzebne przybory.

4. Ważne  jest  stopniowanie  trudności – najpierw należy wykonywać zadania trudniejsze, które wymagają  więcej  energii,  a  później  przejść  do  zadań łatwiejszych.

5.  Podczas  pracy  nie należy  rozpraszać  uwagi  dziecka, nie odrywać od pracy, nie  obciążać  go innymi  pracami,  nie  absorbować  pobocznymi  tematami.

6.  Istotne  jest by stosować, gdy zachodzi konieczność, małe  przerwy w nauce.

7.  Po wykonaniu  każdego  zadania, wymagającego  od  dziecka wysiłku,  należy je   pochwalić, obdarzyć  uwagą.

8.  Pomoc  rodziców  musi  być  przemyślana, nie  może to być  wyręczanie dzieci z  ich  obowiązków.

9.  Należy stworzyć w  domu  odpowiednią  atmosferę  poszanowania  nauki  np.: gromadzenie odpowiedniej literatury, którą dziecko może wykorzystać do nauki.

 Faber, E. Mazlish  ,,Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały.

                                Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”,

                              ,,Jak mówić żeby dzieci się uczyły”, Media Rodzina;

https://www.ore.edu.pl/category/ksztalcenie-i-wychowanie/wychowanie-i-profilaktyka/

http://pedagogszkolny.pl/viewpage.php?page_id=119

http://www.edziecko.pl/starsze_dziecko/1,79350,5458185,Jak_pomoc_niesmialemu_dziecku.html

http://mamadu.pl/119147,jak-rozmawiac-z-dzieckiem-zeby-w-koncu-zaczelo-nas-sluchac

https://dziecisawazne.pl/jak-wazne-jest-zaspokajanie-potrzeb-dziecka/

https://psychorada.pl/pdf/Po_co_sie_uczymy_GRATIS.pdf